Да се биде човек не е титула што автоматски ни припаѓа по раѓање. Тоа е привилегија што треба да ја заслужиме преку нашите постапки, љубов и грижа за другите. Во свет полн со предизвици, секој од нас има одговорност да биде подобар човек и да ги инспирира другите со својот пример. Само така можеме да ја надминеме границата помеѓу „луѓе“ и „нелуѓе“ и да изградиме општество што ќе биде вредно за идните генерации.

Биолошки, сите сме луѓе, но да бидеш човек не е само прашање на генетика. Тоа подразбира доблест, емпатија, хуманост и почит кон другите. Луѓето кои ја практикуваат добрината се оние кои ги носат на своите плеќи основите на општеството, го градат и го прават местото каде што живееме подобро за сите.

„Нелуѓето“ не се чудовишта од фантастиката, туку лица кои се оддалечиле од хуманоста. Тие се луѓе кои со своите постапки, намерно или несвесно, ги повредуваат другите, без грижа за последиците. Таквите личности ги водат себичноста, алчноста и недостатокот на емпатија. Нив ги препознаваме по тоа што се користат со лаги, манипулации и бескрупулозност за да ги постигнат своите цели.

Како да ги препознаеме „нелуѓето“?

• Недостиг на емпатија: Овие лица често не се грижат за туѓите чувства или последиците од своите постапки.
• Манипулативност: Тие се вешти во искористување на луѓето за свои цели.
• Лаги и лицемерие: Нелуѓето ретко кога ги исполнуваат своите ветувања и постојано носат маски за да ги измамат другите.
• Себичност: Сè што прават е насочено кон остварување на личен интерес, без разлика на штетата што ја предизвикуваат на другите.

Дали е можно да се сменат „нелуѓето“?

Промената е секогаш можна, но таа мора да дојде однатре. За да се стане вистински човек, потребно е саморефлексија, каење и вистинска желба за промена. Оние што се спремни да се соочат со своите грешки и да научат од нив, можат да се вратат на патот на хуманоста.

Да бидеш човек не е само да имаш срце што чука, туку и срце што чувствува, разбира и сака.

Во свет полн со нелуѓе и нечовечност биди човек.