Некогаш, одлуката да се одкажеш не е знак на слабост, туку акт на храброст и самоосвежување.

Можеби на прв поглед изгледа како пораз, но понекогаш најголемата мудрост е да го признаеш моментот кога нешто не ти носи повеќе добри нешта. Да се одкажеш не значи да се предадеш, туку да си дозволиш да растеш и да се пренасочиш кон нешто што вистински те исполнува.

Многу пати во животот се наоѓаме во ситуации каде што продолжуваме да се бориме, дури и кога нашата душа веќе не чувствува радост, а нашето срце е уморно. Секој чекор напред во нешто што веќе не нè исполнува може да ни носи повеќе болка отколку сила. Кога ќе се ослободиш од товарот кој не ти служи, тој простор што ќе го ослободиш станува поле за нови можности, нови страсти и нови почетоци.

Одговорноста што ја носиш кон себе е поважна од било која обврска кон надворешниот свет. Понекогаш, за да продолжиш да растеш, треба да се ослободиш од тоа што те држи назад. Овој процес на ослободување, иако често тешко прифатен, може да биде најсилниот чекор што ќе го направиш во своето животно патување.

Затоа, не се плаши да се одкажеш кога знаеш дека тоа ќе те однесе до подобро место, до подобра верзија на себе. Нема срам во тоа да ги препознаеш своите граници и да се повлечеш кога е потребно.

Понекогаш, најголемата сила се наоѓа во можноста да се опуштиш, да се препуштиш на природниот тек и да дозволиш нови работи да влезат во твојот живот.